Prawa dziecka
Przedszkole jest pierwszą instytucją, w której dziecko nabywa kompetencje społeczne. W atmosferze spokoju i akceptacji poznaje własne prawa i reguły życia w grupie.
W tym czasie kształtują się pierwsze postawy moralne, nawyki mające wpływ na przyszłe życie. Dzieci uczą się odróżniania dobra od zła, wartościowania zachowań własnych i kolegów.
Przedszkole tworzy takie warunki, aby dzieci mogły doświadczać co dobre dla nich samych i dla ich otoczenia, aby nabyły takie kompetencje społeczno-moralne, które umożliwią im funkcjonowanie w szerszej społeczności. Przedszkole dba też o to, aby wychowankowie mieli świadomość istnienia własnych praw. Ogromną rolę w uświadamianiu praw i obowiązków odgrywa nauczyciel. Istnieje stała potrzeba uświadamiania dzieciom, jak również ludziom dorosłym praw dziecka.
W przedszkolu, gdzie prawa dziecka są priorytetem, dbamy szczególnie o ich przestrzeganie, a także wyposażanie dzieci w odpowiednia wiedzę i umiejętności z tym związane. Im wcześniej dziecko styka się z wyższymi wartościami takimi jak: sprawiedliwość, tolerancja, poszanowanie godności i wolności innych, tym łatwiej i szybciej zdobędzie umiejętności społeczno-moralne.
Od najmłodszych lat uświadamiamy dzieciom ich prawa.
Wprowadzamy dzieci w świat wartości uniwersalnych, w tym także w świat jego praw w codziennej działalności dziecka, wykorzystując naturalne sytuacje. Niezastąpiona jest literatura dziecięca, która bawiąc dzieci jednocześnie je uczy. Wykorzystanie metod aktywizujących w planowaniu sytuacji edukacyjnych pozwala przedszkolakom zdobywać doświadczenia i kompetencje społeczno-moralne oraz nabywać wiedzę i umiejętności z zakresu znajomości praw dzieci. Umożliwiamy dzieciom wyrażanie siebie, własnych uczuć, myśli w różnych formach ekspresji.
Odpowiednia atmosfera i klimat wychowawczy wspomagają dzieci w poznawaniu swoich praw, jak również respektowaniu praw innych. Dużą wagę przywiązujemy też do ujednolicenia oddziaływań przedszkola ze środowiskiem rodzinnym. Jest to bardzo ważne, gdyż wyniesione z domu rodzinnego doświadczenia mogą pomóc lub utrudnić realizację edukacji praw dzieci.
Świadomość własnych praw, możliwości i ograniczeń, norm regulujących zachowania ma bardzo duże znaczenie dla społecznego rozwoju dziecka. Uczenie dzieci ich praw nie oznacza całkowitej wolności decyzji, braku obowiązków, negacji wszelkich wartości. Jest to uczenie rozumnego korzystania z własnych praw, możliwości i przywilejów. Jest to ściśle związane z rozumieniem ograniczeń, konieczności i obowiązków. Dziecko świadome swoich praw rozumie, że inni też mają swoje prawa.
Uczenie przestrzegania praw innych ludzi i radzenia sobie w sytuacji naruszania praw własnych jest elementem przygotowania do życia w społeczeństwie. Nie będzie rzeczą naganną, jeżeli dzieci nauczą się wymagać od dorosłych respektowania ich praw, praw przysługujących każdemu człowiekowi, w tym prawa do życia bez przemocy i poniżania. Uczenie dzieci zasad komunikowania się w grupie, rozwiązywania konfliktów bez stosowania przemocy, szacunku i tolerancji dla innych ( różnych ) ludzi oraz kształtowanie w nich poczucia godności ludzkiej pomoże im zrozumieć ideę i wagę praw człowieka ( dziecka ).
MAM PRAWO DO ŻYCIA, DO BYCIA ,DO CHCENIA,
MAM PRAWO DO MIŁOŚCI, RADOŚCI, TWORZENIA,
MAM PRAWO DO NAUKI, WIEDZY I WIARY
MAM PRAWO DO MARZEŃ, SNU I ZABAWY,
MAM PRAWO DO CHLEBA, UBRANIA, POKOJU,
TO WSZYSTKO JEST TAKIE POWAŻNE, DOROSŁE,
POWIEM TO JAK DZIECKO
ZWYCZAJNIE, NAJPROŚCIEJ:
CHCĘ SIĘ BAWIĆ W PIASKOWNICY
DOM ZBUDOWAĆ DLA DŻDŻOWNICY,
Z KOLEGAMI W PIŁKĘ GRAĆ I NICZEGO
SIĘ NIE BAĆ!
LATEM LIZAĆ ZIMNE LODY,
STAĆ NA DESZCZU DLA OCHŁODY,
CHCĘ NA ŁĄCE ZRYWAĆ KWIATY,
I PRZYTULAC SIĘ DO TATY,
ZIMĄ TOCZYĆ ŚNIEŻNE KULE,
I SIĘ Z MAMĄ PIEŚCIĆ CZULE,
CHCĘ BY MI CZYTANO BAJKĘ,
O KOCIE CO PALIŁ FAJKĘ,
CHCĘ TEŻ DOMEK MIEĆ NA DRZEWIE,
I CO JESZCZE CHCĘ MIEĆ, NIE WIEM.
ALE JEDNO WIEM NA PEWNO,
TO CHCĘ MIEĆ:
PRAWO DO GODNEGO ŻYCIA,
BEZ WOJEN, GŁODU I BICIA,
BEZ STRACHU, SMUTKU I ŁEZ,
CZEŚĆ!
J. Poloczek
PROŚBA DZIECKA
• Nie psuj mnie. Dobrze wiem, że nie powinienem mieć tego wszystkiego, czego się domagam. To tylko próba sił z mojej strony.
• Nie bój się stanowczości. Właśnie tego potrzebuję – poczucia bezpieczeństwa.
• Nie bagatelizuj moich złych nawyków. Tylko Ty możesz pomóc mi zwalczyć zło, póki jest to jeszcze w ogóle możliwe.
• Nie zwracaj mi uwagi przy innych ludziach, jeśli nie jest to absolutnie konieczne. O wiele bardziej przejmuję się tym, co mówisz, jeżeli rozmawiamy w cztery oczy.
• Nie chroń mnie przed konsekwencjami. Czasami dobrze jest nauczyć się rzeczy bolesnych i nieprzyjemnych.
• Nie przejmuj się za bardzo, gdy mówię, że Cię nienawidzę. To nie Ty jesteś moim wrogiem, lecz Twoja miażdżąca przewaga!
• Nie zwracaj zbytniej uwagi na moje drobne dolegliwości. Czasami wykorzystuję je, by przyciągnąć Twoją uwagę.
• Nie zrzędź. W przeciwnym razie muszę się przed Tobą bronić i robię się głuchy.
• Nie dawaj mi obietnic bez pokrycia. Czuję się przeraźliwie tłamszony, kiedy nic z tego wszystkiego nie wychodzi.
• Nie zapominaj, że jeszcze trudno mi precyzyjnie wyrazić myśli. To dlatego nie zawsze się rozumiemy.
• Nie sprawdzaj z uporem maniaka mojej uczciwości. Zbyt łatwo strach zmusza mnie do kłamstwa.
• Nie bądź niekonsekwentny. To mnie ogłupia i wtedy tracę całą moją wiarę w Ciebie.
• Nie odtrącaj mnie, gdy dręczę Cię pytaniami. Może się wkrótce okazać, że zamiast prosić Cię o wyjaśnienia, poszukam ich gdzie indziej.
• Nie wmawiaj mi, że moje lęki są głupie. One po prostu są.
• Nie rób z siebie nieskazitelnego ideału. Prawda na Twój temat byłaby w przyszłości nie do zniesienia. Nie wyobrażaj sobie, iż przepraszając mnie stracisz autorytet. Za uczciwą grę umiem podziękować miłością, o jakiej Ci się nie śniło.
• Nie zapominaj, ze uwielbiam wszelkiego rodzaju eksperymenty. To po prostu mój sposób na życie, więc przymknij na to oczy.
• Nie bądź ślepy i przyznaj, ze ja też rosnę. Wiem, jak trudno dotrzymać mi kroku w tym galopie, ale zrób, co możesz, żeby się udało.
• Nie bój się miłości. Nigdy.
Niech się wreszcie każdy dowie
i rozpowie w świecie całym,
że dziecko to także człowiek,
tylko, ze jeszcze mały.
Dlatego ludzie uczeni,
którym za to należą się brawa,
chcąc wielu dzieci los odmienić
spisali dla was mądre prawa.
Więc ja na co dzień i od święta
spróbujcie dobrze zapamiętać.
Nikt mnie siłą nie ma prawa zmusić do niczego,
a szczególnie do zrobienia czegoś niedobrego.
Mogę uczyć się wszystkiego, co mnie zaciekawi
i mam prawo sam wybierać, z kim się będę bawić.
Jeśli mama albo tata już nie mieszka z nami,
nikt nie może mi zabronić spotkać ich czasami.
Nikt nie może moich listów czytać bez pytania,
mam też prawo do tajemnic i własnego zdania.
Mogę żądać, żeby każdy uznał moje prawa,
a gdy różnię się od innych, to jest moja sprawa.
Tak się tu wiersze poukładały,
prawa dla dzieci na całym świecie,
byście w potrzebie z nich korzystały
najlepiej , jak umiecie.
Prawa dziecka
Dzieciństwo bez przemocy
szanuj mnie, żebym szanowała innych
wybaczaj, żebym umiała wybaczać
słuchaj, żebym umiała słuchać
nie bij, żebym nie biła
nie poniżaj, żebym nie poniżała
rozmawiaj ze mną, żebym umiała rozmawiać
nie wyśmiewaj
nie obrażaj
nie lekceważ
kochaj mnie, żebym umiała kochać
uczę się życia od ciebie.